De Sleedoorn is een inheemse haagplant die vooral geschikt is voor gebruik in wilde hagen en houtwallen. De Sleedoorn bloeit van maart tot en met april / mei en trekt hierbij veel insecten aan, vooral bijen. In de nazomer krijgt de Sleedoorn zwarte bessen die gebruikt kunnen worden voor het maken van jam, vruchtensap en wijn. Voordat de vruchten lekker zijn, moet er eerst vorst over de Sleedoorn gegaan zijn.
De meidoorn is door de doornen redelijk beschermd tegen de vraat van grote grazers. Bovendien stelt hij andere soorten, zoals eiken, in staat onder zijn bescherming uit te groeien in gebieden waar grazers actief zijn. De meidoorn komt onder andere veel voor langs bosranden. In het verleden werd de meidoorn veelvuldig aangeplant voor het gebruik in ondoordringbare vlechtheggen.
De gouden valse acacia is een zeer populaire middelgrote boom met een smalle halfopen, grillige kroon die om een zonnige en niet te natte standplaats vraagt. Wordt maximaal tot 15m hoog en tot 8 m breed, zuilvormig van groei en schitterend contrasterend door zijn stralend gele bladkleur en goudgele herfstverkleuring. Robinia pseudoacacia 'Frisia' is vrij windgevoelig wat takbreuk bij hevige stormwinden kan teweegbrengen maar verdraagt anderzijds wel zoute zeewind. Bloeit zelden maar toch een aanrader.
Deze soort komt oorspronkelijk uit het oosten van de Verenigde Staten en is al sinds 1663 in Engeland in cultuur. Het is een opvallende boom: de stam vormt aan de basis een dikke 'knolvoet', een groeiwijze die bij meer tulpenbomen bekend is.
Gewone of wilde lijsterbes is een vrij kleine boom die meestal niet groter wordt dan 8 tot 12 meter. Met zijn mooie bladeren, bloemen en vruchten is het de ideale boom voor de kleinere tuin. In de natuur treft je de soort vooral aan in voedselarmere omstandigheden. Hoge grondwaterstanden verdraagt ze niet al te best. De oranje bessen worden gegeten en verspreid door lijsters.
De vruchten van de elsbes zijn eivormig en hebben een lengte van 1 cm (of iets langer). Rijpend verandert de kleur van groen tot bruin met roestkleurige vlekken. Elsbessen hebben een zure smaak. Aan de vruchten worden geneeskrachtige eigenschappen toegeschreven. De soortaanduiding torminalis slaat namelijk op maagpijn, waarbij deze vruchten verlichting kunnen bieden. Het vruchtvlees van de bessen is eetbaar als ze een dieprode kleur krijgen; de zaden zijn niet eetbaar.
De hulst komt voor in beuken- en eikenbossen: de boom verdraagt een zure grond. De langzaam groeiende boom kan meer dan 10 m hoog worden en wordt gemiddeld 100 jaar oud. De leerachtige bladeren van de hulst zijn getand en voorzien van stekels. De hulst is een tweehuizige plant. De bloemen op de mannelijke plant zijn geelachtig; de bloemen op de vrouwelijke plant zijn kleiner en eerder wit. De bloeitijd loopt van mei tot in juni.
Nog steeds geen bootje voor de deur... Maar op Lago di Montepulciano ligt deze knaller voor ze klaar. Flo insmeren en bakken maar!
De meidoorn is door de doornen redelijk beschermd tegen de vraat van grote grazers. Bovendien stelt hij andere soorten, zoals eiken, in staat onder zijn bescherming uit te groeien in gebieden waar grazers actief zijn. De meidoorn komt onder andere veel voor langs bosranden. In het verleden werd de meidoorn veelvuldig aangeplant voor het gebruik in ondoordringbare vlechtheggen.
